دانه‌ بی‌خبر از همه‌جا در دل تاریکی زندگی می‌کرد. نه معنای آسمان را می‌دانست نه زمین. اما تقدیر اینگونه رقم خورده بود که به بار بنشیند. شکوه بهار چرخ گردون

بیست و چهار ساعت بود که در آن اتاق، انتظارش را می‌کشیدم. هر یک ساعت یک‌بار پرستارها می‌آمدند تا ضربان قلبش را بررسی کنند. گاهی با تمام توان حرکت می‌کرد

هرچه فکر کردم که ملاقات با چه شخصی تغییری در زندگی من ایجاد کرده ذهنم به جایی نرسید. خوب مسلمن انسان‌های زیادی در زندگی‌ام آمده و رفته‌اند اما اینکه بخواهم

روز تولدم که خاطرم نیست اما از پدر و مادری زاده شدم که دو فرزند دیگر داشتند، اولی پسر و دومی دختر. خواهرم را به عشق اینکه پسر دیگری باشد،

از زمانی که نوشتن را آغازیدم تا کنون به جنبه‌های مختلفی از وجودم دسترسی پیدا کرده‌ام. انگار نوشتن نوعی وسیله است برای پذیرش خود و آنچه در وجودمان به عنوان

می‌خواهم رمانی بنویسم. بله می‌نویسم. واقعا فکر عجیب و غریبی است، به‌خصوص وقتی به سر آدمی چون من خطورکند؛ مأمور امنیتی بازنشسته، عبدالله حرفش یا آن‌طور که از بچگی در