درباره‌ی مهدیس – مهدیس اقبال

من باور دارم که رسیدن به اهداف بیشتر از هرچیزی به پشتکار نیاز دارد.
من می‌دانم که دوست داشتن کار مشکلی است.
من سعی می‌کنم یک مادر کافی باشم.
من دغدغه‌ی تربیت فرزندم را دارم.
من دوست دارم آنچه بر من گذشته را با دیگران به اشتراک بگذارم.
من نمونه‌ی بارز خواستن توانستن هستم.
من عاشق پیاده‌روی کنار ساحل به وقت طلوع و غروب هستم.
من با شعر زندگی می‌کنم.
من با فیلم‌های هندی بزرگ شده‌ام.
من دختر خیال‌پردازی هستم.
من زمانی فک می‌کردم بچه‌ی سر راهی هستم.
من همیشه با مادرم سر ناسازگاری داشتم.
من بچه‌ی چموشی بودم.
من دنیا را سیاه نمی‌بینم، دنیا برایم مخلوطی از رنگ‌هاست.
من چایی را به قهوه ترجیح می‌دهم.
من چادری هستم.
من عاشق خدا هستم.
من عاشق همسرم هستم و با عشق ازدواج کردم.
من هیچ وقت خودم را مادر کاملی نمی‌دانم.
من لیسانس ادبیات انگلیسی دارم.
من در رشته‌ی مدیریت تکنولوژی در مقطع کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل هستم.
من را به عنوان بچه درس خوان می‌شناسند.
من سعی می‌کنم همیشه منظم و خوش قول باشم.
من همیشه زودتر از ساعت مقرر سر قرار می‌رسم.
من عاشق خورشت بامیه هستم.
من با خوراک لوبیا به دنیا آمده‌ام.
من آدم با اعتماد به نفسی هستم مگر اینکه ارائه داشته باشم.
من هیچ دوست نزدیک و صمیمی‌ای ندارم.
من گاهی آنقدر شیطان و سرزنده‌ام که همه را به وجد می‌آورم و گاهی آنقدر افسرده و گوشه نشین که هیچ‌کس متوجه حضورم نمی‌شود.
من یک میان‌گرا هستم.
من اکثر اوقات کم حرف هستم.
من یاد نگرفته‌ام چگونه خودم، حرف‌ها و احساساتم را ابراز کنم.
من برای زندگی کردن به هر بهانه‌ای چنگ نمی‌زنم.
من با نوشتن در آرامش غرق می‌شوم.
من برای استاد کلانتری احترام خیلی زیادی قائل هستم.
من گاهی خودم هم نمی‌دانم چه آرزویی دارم.
من بین گذشته و آینده گیر کرده‌ام.
من همیشه حسرت دوستی‌های دیگران را می‌خورم.
من همزمان عاشق تنهایی و متنفر از آن هستم.
من اصلن شیرینی خامه‌ای و کیک دوست ندارم.
من عاشق باقلوای تبریز هستم.
من سعی می‌کنم بیشتر کتاب بخوانم.
من تقریبن هیچ زمانی برای خودم ندارم.
من یک مادر شاغل هستم.
من یک مادر محصل هستم.
من یک مادر تشنه‌ی نویسندگی هستم.
من اهل مشهد هستم.
من در قم زندگی می‌کنم.
من در تهران درس می‌خوانم.
من در قم تقریبن تنها هستم.
من آدم دست ودل‌بازی هستم.
من بلد نیستم پس‌انداز کنم.
من زیاد به مرگ فکر می‌کنم.
من آدم مهربانی هستم.
من تهران را دوست ندارم.
من عاشق مدرسه‌ی نویسندگی هستم.
من سعی می‌کنم نمازم را اول وقت بخوانم.
من برای بزرگترها احترام زیادی قائل هستم.
من عاشق هیجانم.
من شهربازی رفتن را خیلی دوست دارم.
من برای داشتن زندگی بهتر هر روز تلاش می‌کنم.
من از فکر کردن به گرسنگی مردم رنج می‌برم.
من می‌خواهم هرآنچه که من دارم دیگران هم داشته باشند.
من دوست دارم به مردم کمک کنم.
من دوست دارم کتابی بنویسم که به حال خوب آد‌ها کمک کند.
من باید کتابی بنویسم که ارتباط با فرزند را بهبود ببخشد.
من یکی از طرفدارهای پر و پا قرص شاهرخ خان هستم.
من تا دوسال پیش اصلن قیمه نمی‌خوردم.
من خیلی کم می‌خوابم.
من از بچگی ریزه میزه بودم.
من بوی خیارشور را از صدمتری حس می‌کنم.
من دست پخت خیلی خوبی دارم.
من با داستان‌هایم زندگی می‌کنم.
من گاهی خیلی زود عصبانی می‌شوم.
من اصلن جدی بودن را بلد نیستم.
من به شدت از حرف زور متنفرم.
من از مرد سالاری متنفرم.
من تا حد زیادی فمنیست هستم.